Turpan en Dunhuang

Turpan is bijzonder, de stad ligt 150 meter beneden de zeespiegel, alleen de dode zee ligt dieper, heeft het Chinese hitterecord, 49 graden, en het is de stad die ter wereld het verst van een zee ligt, druiven en meloenen zijn de specialiteiten. Plezierig en weer veel Chinese weetjes gehoord, zo eet men hier echt HOND, er is zelfs een "hondenfarm". Maar ook slang wordt gegeten, vrouwen krijgen er een mooie huid van. Wordt er door de boeren zelf kamelenbloed door rode wijn gemengd wat dat is "gezond". Zijn er mensen die door de stadstuin een kilometer achteruitlopen omdat dat goed voor je is. Verder blijkt de opervlakte van China voor 2/3 woestijn. Hier (Turpan en Dunhuang) doen het met 16 mm neerslag per jaar.  Moet je hier in openbare toiletten wel een hele sterke maag hebben. In ons hotel in Turpan zat ook een dansgroep (Tai shi) van wel 40 man, te smakbekken aan een ontbijt dat wij niet, helemaal niet konden pruimen, met moeite hebben we er thee versierd,  we hebben met de gids brood gekocht als ontbijt, soms eten we ook wel yogurt (erg goed) en noten. Turpan is wel de laatste Islamitische enclave, we komen steeds meer in chinees, dus niet islamitish gebied. We bezochten in Turpan o.a de Buddha caves. Want boedhisme kwam via India (dus vanuit het Chinese westen) naar China. Toen weer een treinreis. De trein vertrok om 22.45 en nu een 4 persoons coupe met een chinees die ons lag aan te kijken, wel vreemd. Ik lag boven, prima geslapen, Hannie voelde zich beneden bekeken. Wij hadden gehoord 10 uur treinreis, maar om 7.15 maakte de conducteur ons wakker, om 8 uur uitstappen, dus geen ontbijt, geen thee, maar even snel een chinese donut gekocht, hard en smakeloos. En wel zo makkelijk, nog even 2 uur (!) rijden naar de stad met ons hotel. Omdat Dunhuang in 1954 nog heel arm/agrarisch was koos men voor deze  oplossing. Nu leeft de stad Dunhuang zowel van de druiventeelt maar vooal ook van toerisme. De grotten met (het waren er destijds duizenden) buddha muurschilderingen (hier wel goed onderhouden, immers de bevolking is chinees en geen islamiet). Overigens heeft Tjoe en Lai er destijds voor gezorgd dat ook deze tempels niet door de rode gardisten van mao zijn vernield, zoals veel ander cultureel erfgoed. Mao heeft wel elk geloof er bij veel chinesen overigens uitgeramd. Hier bezochten we ook de zandduinen (indrukwekkend). In de oase zagen we wilde dadels. Ach ze hebben hier inmiddels in de stad een kunstmatig stuk rivier aangelegd omzoomd met kapitale nieuwbouwflats, allemaal (2 kilometer lang) allemaal splinternieuw luxe en mooi en ook hier wordt oud gesloopt en wordt volop gebouwd, de helft van alle bouwkranen ter wereld staat immers in China. Morgen naar het eind van de chinese muur wel weer 450 kilometer met de auto en daarna pas om 23:45 op de trein naar Lanzhou....tot later .......................