Het Oeigoerse China. deel 1

We schreven al we kwamen aan in Kashgar in een "zandstorm", alles in een grauwsluier, we dachten aan smog, Maar dat kan niet echt ALLE brommers/scooters zijn hier elektrisch, je hoort ze niet aankomen, dat is wel effe wennen, maar "onze" vervuilende scooters zijn hier verboden. De stad is grotendeels Oeigoers, Mongools, Turkstalig, dus niet Chinees. Maar aan die Oeigoerse cultuur, daar maakt China rap een eind aan. Elk jaar stuur je vele tienduizenden echte "han"-Chinezen hierheen, een dikke laag standaard China zeg maar over hun identiteit heen. En de "oude" stad, de adobe huizen (daar waar vooral Oeigoeren wonen) wordt in rap tempo afgebroken.  De nieuwbouw staat pal naast adobe huizen die ze volgende week (??) gaan afbreken. Toch zie je op straat bijna uitsluitend Oeigoer soms zelfs zwaar gesluierd, ze zijn veel heftiger moslim dan in Oezbekistan. Bijna alle mannen met hun traditionele hoofddeksel. Bijna niemand verstaat Engels, suiker vragen voor in de thee is een probleem en voor een gebakken ei bij het ontbijt wordt gebeld, wat bedoelt die tourist? We bezochten de wekelijkse beestenmarkt, boeiend, morgen naar een bergmeer op 3900 meter, dinsdag een treinreis van 20! Uur naar Turpan, ik geloof 1600 kilometer verderop. Turpan is nauwelijks islamitisch eerder boeddhistisch.