Zijdefabriek en terugkijken naar Oezbekistan deel 2

De Ferganavallei is dus altijd een betwiste oase geweest rond de Silkroad en nu nog, vruchtbaar en rijk aan delfstoffen. Honderden jaren geleden leerden ze van de Chinezen hóe ze zijde moesten maken, we waren vandaag in een traditionele fabriek, 180 jaar oud. Het hele proces gezien. Het begint met het voeren van de bladeren van de moerbeiboom aan de rupsen bij boeren thuis. Als de rupsen na een maand zich verpoppen worden ze geoogst en daar gaat het om. De cocons worden naar de fabriek gebracht. Gekookt om de draad zacht te maken. Een cocon levert 1000 meter zijdedraad. De gekookte rupsen worden verwerkt in cosmetica of opgegeten. De draad wordt gesponnen, gekleurd en geweven. Natuurlijk wat gekocht in de fabriek. UNESCO bestelde onlangs 7 tapijten, 1 tapijt vergt 12 maanden werk.

Morgen naar Kirgizië, als we Oezbekistan uit mogen. Kirgizië een land met dalende welvaart sinds hun onafhankelijkheid, we zien wel. Nou wat vonden wij van Oezbekistan, gezellige mensen, veilig verkeer, lekker eten, oude monumenten, we hebben een plezierige tijd in Oezbekistan gehad.